هوشنگ ظریف

خانه » تاریخچه‌ی اجراها » هوشنگ ظریف

هموار بر منوالی که آرایه‌ای به موسیقی الصاق نمی‌کرد، هفتاد سال، ثابت‌قدم، صدایی معیار از تار هدیه داد. در سال ۱۳۱۷ در تهران به دنیا آمد. دستانش ‌مُرتَزَقانی بودند به شاگردانش که سحر صدای گنج‌وار تار را با ساده‌ترین و بی‌پیرایه‌ترین آهنگ‌های کتاب‌های نخستین تار بشنوند و داور زیبایی ذهن‌شان را به عرصه‌ی موسیقی بیاورند. هیچگاه تخت‌پوست پهن نکرد و وارد بازی‌ها نشد، آسوده بر کناری بود چو پرگاری و دوران هم توفیقی در به میان کشیدنش نیافت. هنرستان موسیقی را پس از دوره‌ی ابتدایی آغاز کرد و شاگرد موسی معروفی شد و تا کار کرد معلم همان هنرستان باقی ماند. گستره‌ای که ظریف به عنوان یک آموزگار تار به شاگردانش ارائه می‌کرد، هرچند هیچگاه روش آموزشی تدوین نکرد، بی مثل و مانند بود. هنرجویانش، اغلب، دنیای نوازندگی را تجربه می‌کردند؛ رپرتواری از کتاب‌های مقدماتی هنرستان، «وزیری» با ریزبینی و دقت در «دستور جدید تار»، «ردیف موسی معروفی»، «اتودهای زرین‌پنجه»، «ردیف عالی علی‌اکبر شهنازی» و این اواخر نواخته‌هایی از خودش، «جلیل شهناز»، «فرهنگ شریف» و «حسین علیزاده». او در «هنرکده‌ی ملّی» از «علی اکبر شهنازی» بهره برد. انگشتان شریفش راه‌های پیچیده‌ی پاساژهای پرتکنیک را آنچنان نرم و مسلم و قاطع طی می‌کردند که نَفَس شاگردان در هنگام درس گرفتن، به حسرت همنفسی که امروز جایش خالی است، برای هفته‌ای در سینه محبوس می‌ماند. ظریف هیچگاه از درسی که تحویلش می‌دادی راضی نشان نمی‌داد، اما همیشه یک پیام ویژه داشت:‌ اگر در انتهای درس‌ات، قطعه‌ای می‌نواخت و نگاهت می‌کرد، می‌توانستی خشنود باشی که آموزگارت همچنان امیدوار توست.

اصالتش او را خالی کرده بود از هرچه ادعا و صحبت از توانایی‌هایی که داشت. راه بر هنرجویانش می‌گشود و چشمی به ایشان نداشت. با گروه‌های بسیاری نواخته بود؛ «محمد بهارلو»، «محمد حیدری»، «خادم‌میثاق»، «مفتاح» و «دهلوی»؛ اما زنگ گوش‌نواز تارش یکی از شاخصه‌های «گروه فرامرز پایور» بود و همنشینی این دو در دونوازی‌های بسیار، جلوه‌هایی از آراستگی، هماهنگی و تسلّط را به تاریخ موسیقی ایرانی هدیه کرد. تمبک را نزد «حسین تهرانی» آموخته بود و در گروه تمبک او عضوی تأثیرگذار بود. او بیش از آنکه فکرش را بشود کرد معلمی تأثیرگذار بود؛ نه در زندگینامه‌ها و سخنرانی‌ها، نه در خاطرات و متن‌های شاعرانه‌نما، او سر کلاس، پای پوپیتر و کتاب موسیقی، اثرها گذاشت.

کنسرت موسیقی ایرانی

موسیقی بدون کلام در دستگاه همایون، مقدمه همایون | درآمد همایون | چکاوک و لیلی و مجنون | مقدمه بیداد | بیداد و چهارمضراب | مقدمه شوشتری | شوشتری | بختیاری و مخالف | سوز و گداز | رِنگ (از چهارمضراب همایون) | موسیقی و آواز در دستگاه سه‌گاه، مقدمه سه‌گاه | درآمد سه‌گاه | چهارمضراب سه‌گاه | زابل و مویه | ضربی زابل | درآمد و چهارمضراب مخالف | مثنوی مخالف | چهارپاره | تصنیف قدیمی «پیچش مو»

موسیقی سنتی ایرانی

آواز دشتی، پیش درآمد، تکنوازی تار، قطعه فرپرک، تکنوازی نی، تکنوازی عود، ضربی عشاق، تکنوازی سنتور، رنگ دشتی | آواز افشاری، پیش درآمد، درآمد افشاری و جامه‌دران، ضربی قرائی، قرائی و رهاب، تصنیف چشم‌انتظار، مثنوی، تصنیف درد و درمان، رنگ افشاری، فرامرز پایور، معینی کرمانشاهی، باباطاهر، سعدی، مولوی

موسیقی سنتی ایرانی

تکنوازی تار در ابوعطا، جلیل شهناز | تکنوازی کمانچه در بیات اصفهان، در سه‌گاه، اصغر بهاری | تکنوازی تنبک، محمد اسماعیلی | تکنوازی سنتور در بیات ترک، فرامرز پایور | گروه‌نوازی ویژه‌ی آثار شادروان علینقی وزیری، دشتی، ژیمناستیک موزیکال، تکنوازی تار، اتود دشتی، رنگ دشتی، هوشنگ ظریف | قطعه‌ی چاشت من در چهارگاه، محمد دلنوازی، مهرداد دلنوازی | قطعه‌ی حاضر باش، هوشنگ ظریف، محمد اسماعیلی | قطعه‌ی دخترک ژولیده در چهارگاه، رنگ ناز، حسن ناهید

موسیقی ملی ایران

بندباز، علینقی وزیری، حسین دهلوی، هوشنگ ظریف | شورآفرین در ابوعطا و حجاز، حسین دهلوی | جام جهان بین در سه‌گاه، روح‌الله خالقی، حافظ، تورج |‌ بیاد گذشته در دشتی، ابوالحسن صبا، حسین دهلوی | ماه نو در اصفهان، علی‌محمد خادم‌میثاق، سالک، مهرداد کاظمی | سبکبال در شور، حسین دهلوی | مسم، مسم، آهنگ محلی، حسین دهلوی | گفتگوی دل در شور، حسین دهلوی، بابا طاهر، تورج | سرود گل، حسین دهلوی | نغمه‌ی ترک در بیات ترک، ابوالحسن صبا، حسین دهلوی | کنسرتینو برای سنتور و ارکستر، اصفهان، لیلی و مجنون، چهارمضراب چهارگاه، ماهور، فرامرز پایور، حسین دهلوی

موسیقی ملی ایران

آواز بیات ترک، پیش‌درآمد، درآمد ترک، چهارمضراب، جامه‌دران، ضربی شکسته، آواز شکسته و فرود، شهابی یا امیری، قطار، مهربانی، مثنوی، تصنیف، رِنگ، فرامرز پایور، عارف قزوینی، محمدرضا شجریان

موسیقی ملی ایران

آواز دشتی، پیش‌درآمد و رِنگ از فرامرز پایور | ترانه‌های «از خون جوانان وطن» و «دلا خموشی چرا»، عارف قزوینی، فرامرز پایور، محمدرضا شجریان

موسیقی ملی ایران

آواز دشتی، پیش‌درآمد و رِنگ از فرامرز پایور | ترانه‌های از خون جوانان وطن و دلا خموشی چرا، عارف قزوینی، فرامرز پایور، محمدرضا شجریان

موسیقی ایران

سیری در پهنه‌ی عرفان مولانا جلال‌الدین مولوی، سه ترانه بر اساس غزلیات مولوی «حیلت رها کن عاشقا» و «صبح است و صبا» و «دردی است در این دل»، فرامرز پایور، تورج کیارس، هوشنگ ظریف، حسن ناهید | دو غزل از دیوان شمس، رباعی‌ها، سه ترانه در شوشتری، آواز دشتی، آواز ابوعطا، نادر صدیقی، فرامرز پایور، رحمت‌الله بدیعی

موسیقی ایران

شور، پیش‌درآمد و رِنگ، فرامرز پایور | تصنیف امان امان، عارف قزوینی، حافظ، فرامرز پایور، نادر گلچین، رحمت‌الله بدیعی | ضربی حسینی، فرامرز پایور، محمد اسماعیلی | آواز ابوعطا، پیش‌درآمد، فرامرز پایور | چهارپاره، هوای دل، ساربان، فرامرز پایور، سعدی، قره‌العین، باباطاهر، خاطره پروانه، هوشنگ ظریف، حسن ناهید

موسیقی ایرانی

آواز ابوعطا، تکنوازی فرامرز پایور، تکنوازی رحمت‌الله بدیعی، تکنوازی هوشنگ ظریف، تکنوازی حسن ناهید | دستگاه همایون: پیش‌درآمد و رِنگ، علی‌اکبر شهنازی | تصنیف قدیمی «چشم بی‌سرمه»، سعدی، علی‌اصغر بهاری، فرامرز پایور، محمد اسماعیلی، محمدرضا شجریان

موسیقی ایرانی

آوازهای سنتی ایران، دستگاه ماهور | تکنوازی تار، علی‌اکبر شهنازی | اجرای دستگاه ماهور، محمدرضا شجریان، حافظ | قطعه‌ی «ترانه»، فرامرز پایور | درآمد ماهور و داد، هوشنگ ظریف | تصنیف «عشق تو»، ساخته‌ی حسام‌السلطنه مراد، فرامرز پایور | فیلی و شکسته، رحمت‌الله بدیعی | «خوارزمی»، فرامرز پایور | خاوران و دلکش، فرامرز پایور | چهارمضراب دلکش، محمد اسماعیلی | تصنیف «مژده‌ی بهار»، فرامرز پایور، حافظ | قرایی و عراق، نی همراه، حسن ناهید | تصنیف «ز من نگارم»، درویش‌خان، فرامرز پایور، اشعار محمدتقی بهار (ملک‌الشعرا) | رِنگ کوراغلی

موسیقی ایرانی

قطعاتی از ساخته‌های استاد حسین تهرانی و محمد اسماعیلی به وسیله‌ی گروه نوازندگان تنبک | آواز مرشد مرادی همراه با تنبک | ترانه‌ی «در خلوت غم» در همایون به وسیله‌ی گروه سازهای ملی | پیش‌درآمد، رِنگ و تصنیف، فرامرز پایور | اشعار، هوشنگ ابتهاج (سایه) | خواننده، افسانه ملک
محل اجرا: ایران، تهران، تالار رودکی
سرپرست: فرامرز پایور