«خانهی پایور» در اواخر سال ۱۳۹۶ برای ساماندهی و نگهداری بخش بزرگی از دستنویسهای موسیقیدانهای ایرانی که در گوشه و کنار گنجهها و کتابخانهها خاک فراموشی میخورند تاسیس شد. چون فرامرز پایور، یکتنه، آنچنان که امروز آشکار گشته، بار کتابت هرچه را میتوان تصور کرد به دوش کشیده و در عرض زندگانی پهن پیکرش در دورههای مختلف کارستانها کرده است، نام این خانه مزین شد به نام «پایور»؛ که هم خانهی پاییدن و پایش و پایاب است و پایمردی و پاسداری را همه در یک شخصیت گرد آورده بود. از این پس با پیوستگی و آهستگی تا آنجا که در توان باشد، جزوه جزوه آثاری مهم از موسیقیِ ایرانی را برای ثبت در تاریخ، و احیانا مخاطبینی کمشمار، منتشر خواهیم کرد. شمارگان جزوهها بسیار محدود خواهد بود، بنا به آنکه «خانهی پایور» مجموعهای خصوصی است با تکیه به منابع محدود مالی؛ و هم برآوردمان این است که کمتر از هزار نفر به چنین آثاری احساس نیاز دارند. «خانهی پایور» به پشتیبانی همین فرهیختگان کمشمار موسیقی برپا شده است و چشم به راهنماییها و راهگشاییهای ایشان دارد.
این خانه، «خانهی پایور»، شکل نمیگرفت اگر نبود الطاف و نیکبینیِ همسر گرامی فرامرز پایور، خانوادهی طهرانی آزاد، خانوادهی صمدپور؛ و اشخاص موثری در «موسسهی منظومهی خرد».