خانه‌ی پایور
مرکز پژوهش و انتشار آثار موسیقی ایران
«خانه‌ی پایور» در اواخر سال ۱۳۹۶ برای ساماندهی و نگهداری بخش بزرگی از دست‌نویس‌های موسیقی‌دان‌های ایرانی که در گوشه و کنار گنجه‌ها و کتابخانه‌ها خاک فراموشی می‌خورند تاسیس شد. چون فرامرز پایور، یک‌تنه، آنچنان که امروز آشکار گشته، بار کتابت هرچه را می‌توان تصور کرد به دوش کشیده و در عرض زندگانی پهن پیکرش در دوره‌های مختلف کارستان‌ها کرده است، نام این خانه مزین شد به نام «پایور»؛ که هم خانه‌ی پاییدن و پایش و پایاب است و پایمردی و پاسداری را همه در یک شخصیت گرد آورده بود. از این پس با پیوستگی و آهستگی تا آنجا که در توان باشد، جزوه جزوه آثاری مهم از موسیقیِ ایرانی را برای ثبت در تاریخ، و احیانا مخاطبینی کم‌شمار، منتشر خواهیم کرد. شمارگان جزوه‌ها بسیار محدود خواهد بود، بنا به آنکه «خانه‌ی پایور» مجموعه‌ای خصوصی است با تکیه به منابع محدود مالی؛ و هم برآوردمان این است که کمتر از هزار نفر به چنین آثاری احساس نیاز دارند. «خانه‌ی پایور» به پشتیبانی همین فرهیختگان کم‌شمار موسیقی برپا شده است و چشم به راهنمایی‌ها و راهگشایی‌های ایشان دارد.
این خانه، «خانه‌ی پایور»، شکل نمی‌گرفت اگر نبود الطاف و نیک‌بینیِ همسر گرامی فرامرز پایور، خانواده‌ی طهرانی آزاد، خانواده‌ی صمدپور؛ و اشخاص موثری در «موسسه‌ی منظومه‌ی خرد»: سرکار خانم حائری‌زاده، جناب آقای احسان سلیمانی‌ها و سرکار خانم مرسده صادقی اشرافی؛ مدیر «خانه‌ی هنر خرد».
مینا افتاده، فاطمه فرهادی، الهه پناهی، وحید طهرانی آزاد، حمید خبازی، خشایار فهیمی، فرهود صفرزاده، شایان غیاث‌الدین، ایمان بهرامی اقدم، پیام یوسف، رامتین نظری‌جو، امید نعم‌الحبیب (استودیو ملی) و علی صمدپور.