از پدرش غیرمستقیم آموخت. شاید بهخاطر همین جسورتر از پسرعمویش، علیاکبر خان، و شبیهتر به آن دیگر پسر عمویش، عبدالحسین خان، مکتب و ردیف را به کناری نهاد و وقتی از کارمندی شهربانی خودش را رهانید و راه موسیقی گرفت، پشت میکروفونِ رادیو ترجیح داد سهتار را «خلوت» بنوازد و نوازشش کند و گرد «ردیفنوازی» نگردد. سهتار را از خواهرانش، «ملوک» و «مولود» آموخت و برادرش، جواد، که به خاطر حادثهای از سهتار زدن دستش کوتاه بود، لابد رهنمونش کرد به داوری و هدایت از راه شنیدهها. خودش آن وسط نشسته بود و سهتار چون گوهری در دامنش؛ انگار که بیزحمتی، و با لبخندی همیشگی، مجلس آرایی میکرد. باور داشت که موسیقی ایرانی همین چیزی است که از زیر بداهت انگشتانش بیرون میزند، و چه میتوانست بود غیر آن؟ و چرا باید چیز دیگری میبود؟
این بداهت و بدیهی بودن، این فرش گستردهی وسیع که زیر پایش پهن بود، نشاندش با آن لبخند همیشگی پشت میکروفونی که نمایندهی دنیای نو در پایان جنگ جهانی دوم بود. اصرار نورزید و با دنیای برق و سیم و خازن همراه شد؛ نظر خواست و خواستهی نظرمندان را که با آرنجی تکیهداده به پیشخوان قهوهخانه یا در استراحتی زیر بادبزنهای تابستانی نواختنهایش را به صورت زنده میشنیدند، برآورده کرد و به سلیقهی خودش شکلی دیگر از نواختن سهتار را به گوشها رسانید؛ سهتار را که برای یک نفر کم و برای دونفر زیاد بود، مترادف اسمش کرد. تمام تکنیکهای پیشین را آمیخت با سلیقهی نوی زمانه؛ الگوهای بسیاری که در ذهن داشت و پازلهای رنگارنگی که با آنها میچید، کوکهای زیادی که ابداع کرد و نواختههای بسیاری که داشت، نشاندش بر مصطبهای که بی تخت پوست پهن کردن و حواری پرورش دادن، فرصت تاریخی امتداد حیات سهتار به زمان ما رساندن را، که زمانه و مردم بر شانهاش نهاده بودند، به سرانجام برساند. شاگرد تربیت کرد و در این کار هم اصراری بر متد و روش و ثبت نداشت. با «ظلی» و «بنان» و «شجریان» نواخت و با فرامرز پایور قطعهای برای سهتار و ارکستر را شکل داد. در کشورهای گوناگون اجرا کرد و تا راست قامت بود و گردنفراز و تا خمیده و از دیگر شدنِ زمانه، متحیر، تنها به کار «سهتار» پرداخت.
تکنوازی سهتار، احمد عبادی | تکنوازی کمانچه، اصغر بهاری | تکنوازی تار، جلیل شهناز | تکنوازی تنبک، محمد اسماعیلی | تکنوازی نی، محمد موسوی | تکنوازی سنتور، فرامرز پایور، محمد اسماعیلی | آواز ابوعطا، پیش درآمد، فرامرز پایور | تصنیف دل هوس سبزه و صحرا ندارد، عارف قزوینی، ابوالحسن صبا | تصنیف تمنای وصال، خیالی بخارایی، شیخ بهایی، فرامرز
تکنوازی: سهتار، استاد احمد عبادی | کمانچه، اصغر بهاری | سنتور، فرامرز پایور | تنبک، محمد اسماعیلی | گروهنوازی: دستگاه سهگاه، تصنیف «حیلت رها کن عاشقا»، پیشدرآمد، رِنگ و تصنیف، فرامرز پایور | اشعار،مولوی | تکنوازان، رحمتالله بدیعی، هوشنگ ظریف، حسن ناهید، خواننده: عبدالوهاب شهیدی
محل اجرا: ایران، تهران، تالار رودکی
سرپرست: فرامرز پایور
تکنوازی کمانچه، علیاصغر بهاری | تکنوازی سهتار، استاد احمد عبادی | گروهنوازی، دشتی و دشتستانی، عبدالوهاب شهیدی | پیشدرآمد، مشیر همایون شهردار | فائزخوانی و تصنیف شیرازی | ضربی عشاق و تمرین دشتی، ابوالحسن صبا | فائزخوانی | ترانهی محلی دشتستانی | رِنگ دشتی، نایب اسدالله
بداههنوازی در دستگاههای ایرانی، عود و آواز، عبدالوهاب شهیدی | تکنوازی تار در ماهور، هوشنگ ظریف | تکنوازی تنبک، محمد اسماعیلی | تکنوازی سهتار در آواز افشاری، احمد عبادی | تکنوازی سنتور و تنبک، چهارمضراب، فرامرز پایور، محمد اسماعیلی | پیشدرآمد، فرامرز پایور، عبدالوهاب شهیدی، رحمتالله بدیعی، حسن ناهید، مولانا
دربارهی خاندان هنر، محمود خوشنام | قطعهی رومی در همایون، میرزا عبدالله | گرایلی و شمع و پروانه در شور، فرامرز پایور، محمدرضا شجریان | قطعهای برای سهتار و گروه سازهای ملی در ماهور، احمد عبادی، فرامرز پایور | تکنوازی تار، علیاکبر شهنازی | قطعهای در ماهور، میرزا حسینقلی | ترانهی ای نوع بشر در آواز بیات اصفهان، علیاکبر شهنازی، محمدعلی امیر جاهد، پری زنگنه
قطعات: سهتار تنها، استاد احمد عبادی | کمانچهی تنها، اصغر بهاری | تار تنها، استاد علیاکبر شهنازی | قطعهای برای سهتار و ارکستر در ماهور، استاد عبادی، فرامرز پایور | دستگاه شور، پیش درآمد، استاد عبادی | دستگاه شور، گریلی، شمع و پروانه، گریلی شستی، فرامرز پایور، سیاوش شجریان
بداههنوازی عود، عبدالوهاب شهیدی | چهارمضراب سنتور و تنبک، فرامرز پایور، محمد اسماعیلی | بداههنوازی سهتار، احمد عبادی | دستگاه شور، پیشدرآمد | تصنیف، مولوی | رِنگ
مولوی و حکایتهای مثنوی، ابراهیم صفایی | دوتار و آواز، درویش امیرحیاتی | بیان اشعار، هما پرتوی، حسن ناهید | تکنوازی سهتار، احمد عبادی | ترانهی «حیلت رها کن عاشقا» در سهگاه، فرامرز پایور، مولوی، خاطره پروانه، فرامرز پایور، حسن ناهید، ابراهیم صفایی | ترانهی «بیتو به سر نمیشود» در شور، تنظیم فرامرز پایور، مولوی، عبدالوهاب شهیدی، رحمتالله بدیعی، هوشنگ ظریف
هنوز حساب کاربری ندارید؟
ایجاد حساب کاربری