سادگی و فراوانیِ استفاده از واژگان ابداعی علی نقی وزیری همچون «شاهد»، «ایست»، «کُرُن» یا «سُری» امروزه آن‌قدر برای ما بدیهی است که شاید خواندن یک جمله از کتابی قبل از ثبت چنین کلماتی برایمان بسیار سخت باشد.

«ردیف‌ِ موسیقی برای یاد گرفتنِ موسیقی است نه برای اجرا. کسی که می‌خواهد موسیقی‌دانِ ایرانی شود باید ردیف موسیقی ایرانی را یاد بگیرد.» - فرامرز پایور، برنامه شماره ۶۵ بررسی موسیقی ایران

کتاب «دستور سنتور» فرامرز پایور به عنوان پرفروش‌ترین کتاب آموزش سنتور روشی شناخته شده برای هنرجویان و هنرآموزان سنتور را تداعی می‌کند که نه‌تنها روش فرامرز پایور که در واقع متُدی مبتنی بر اصول تدریس ابوالحسن صبا با ذوق و دانسته‌های متنوع فرامرز پایور است.

بروشوری که در اینجا ملاحظه می‌کنید تمام آن چیزی است که از کنسرت نوا و اجرای زنده‌ی آن توسط گروه حفظ و اشاعه‌ی موسیقی ایرانی و خوانندگی پریسا، در جشنواره‌ی شیراز سال ۱۳۵۶، از سوی شرکت CBS و با همکاری مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی ایرانی منتشر شده است. آیا شنوندگان پر احساس موسیقی ایرانی تنها به اطلاعات روی جلد توجه می‌کنند؟

پاسخ برخی از مشهورترین معماهای تاریخ «ردیف موسیقی ایران»، مستقیم یا غیرمستقیم، به «ردیف موسی معروفی» وابسته است.

ارکستر و نسبتش با رهبر بسیار شبیه نسبت مردم یک جامعه با رهبر سیاسی آن جامعه است. کار رهبر تمرین دادن ارکستر برای رسیدن به اجرایی درست و قابل قبول از یک قطعه است.

در این نوشته نگاهی می‌اندازیم به ایده‌ی بسیار درخشان چاپ نت‌نویسی تک قطعه‌هایی که از دهه‌ی ۳۰ تا اواخر دهه‌ی پنجاه جریان داشت.

پارتیتور یا در انگلیسی Score نت‌نوشته‌ای است که در پروسه‌ای طولانی و تدریجی شکل می‌گیرد و نهایتا منجر به ثبت موسیقی برای چند ساز که همزمان می‌نوازند، می‌شود.

در این جستار به علت‌های گرایش موسیقی‌دان‌های ایرانی به متر‌های لنگ در موسیقی ایرانی و زمینه‌های پدیدار شدن آنها می‌پردازم.